ششم ماه رجب

[Aelaa.net]

هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

[Aelaa.net]

روزنامه گاه شناسى : تقويم نجومي جامع

6 رجب 1429
http://www.4shared.com/file/54165075/a1bc1c7d/6Rajab1429.html

6 رجب1430
http://www.4shared.com/file/114442867/f94edf1e/6Rajab1430.html

-------------------------------------------------

مرسولات حيات اعلى

6 رجب 1426


جهت دریافت مرسوله به آدرس زیر مراجعه نمائيد:

http://www.4shared.com/file/104279716/40062020/6rajab-1426.html

-------------------------------------------------

مرسولات حيات اعلى
شماره: 351

ششم رجب 1428

شهادت حضرت امام موسى الكاظم عليه السلام را
به ساحت قدسيه حضرت وجه الله (منه السلام) تسليت عرض مي كنيم


جهت دریافت مرسوله به آدرس زیر مراجعه نمائيد:

http://www.4shared.com/file/78577197/598ef4cc/6rajab1428.html

-------------------------------------------------

مرسولات حيات اعلى
شماره: 817

سوگواره ي 6 رجب 1429

پنجشنبه ۶ رجب ۱۴۲۹ سالروز شهادت حضرت امام موسی‌ کاظم (عليه السلام) را به
حضرت بقیة الله (منه السلام) تسليت عرض مي نمائيم


جهت دریافت مرسوله به آدرس زیر مراجعه نمائيد:

http://www.4shared.com/file/78578914/5e2e6e90/Sugwaareye_6_Rajab_1429.html

------------------------------------

مرسولات حيات اعلى
شماره: 1297

ششم رجب 1430

شهادت حضرت امام موسى كاظم عليه السلام را
به ساحت قدسيه حضرت وجه الله (منه السلام) تسليت عرض مي كنيم


جهت دریافت مرسوله به آدرس زیر مراجعه نمائيد:
http://www.4shared.com/file/114678971/6d211ae2/Sugwaare6Rajab1430.html

[najm164]

ششم ماه رجب

روز : ورود حضرت مولاعلي (صلوات الله عليه) به كوفه بعد از جنك جمل

روز : شهادت حضرت امام كاظم (صلوات الله عليه)
در اين روز، سنه 183، و بقولى 186: شهادت حضرت موسى بن جعفر واقع شد.
به قول شيخ كليني در كافي-ج1ص476 نقل بحار الأنوار-ج48ص206ح2/ ونقل محدث قمي در وقايع الأيام ص297
به قول شيخ مفيد در الارشاد ص307 نقل بحار الأنوار-ج48ص237ح45 و به نقل شيخ تاج الدين عاملي در التتمة في تواريخ الائمة (عليهم السلام) ص111
مصباح كفعمي ص523/ وقايع الشهور، آيةالله بيرجندي
بدانكه هارون در سنه 179، بقصد حج بجانب مكه رفت و چون به مدينه رسيد فضل بن ربيع را فرستاد كه حضرت امام موسى را گرفته نزد او حاضر كند پس در وقتى كه آن حضرت نزد جد خود رسول خدا (صلى الله عليه وآله) نماز ميگذاشت، در اثناى نماز او را گرفتند و كشيدند كه از مسجد ببرند، آن جناب متوجه قبر جد خود شد و گفت: يا رسول الله ! بتو شكايت ميكنم از آنچه از امت بدكار تو باهل بيت تو ميرسد و مردم از هر طرف صدا بگريه و ناله بلند كردند پس آن امام مظلوم را نزد هارون بردند، هارون ناسزاى بسيار بانجناب گفت و امر كرد كه آن جناب را مقيد گردانيدند و دو محمل ترتيب دادند براى آنكه ندانند كه آن جناب را بكدام ناحيه ميبرند يكى را بسوى بصره فرستاد و ديگرى را بجانب بغداد و حضرت در آن محمل بود كه بجانب بصره فرستاد.
در روز هفتم ذيحجه آن جناب را در بصره به عيسى بن جعفر بن منصور تسليم نمودند به نحوي كه در ذيحجه بيان شد و مدت يك سال آن حضرت در حبس عيسى بود و مكرر هارون نوشت باو كه آن حضرت را شهيد كند و او اقدام نكرد، لاجرم هارون آن حضرت را از بصره به بغداد خواست و در نزد فضل بن ربيع آن جناب را محبوس گردانيد.
و در اين مدتى كه در حبس بود پيوسته مشغول عبادت بود و اكثر روزها صائم و شبها را بنماز و قرائت قرآن و دعا احياء ميداشت و بيشتر اوقات در سجده مشغول دعا و تضرع بود و بسا ميشد كه هارون بر بام خانه ميرفت و نظر ميكرد در آن حجره كه محبس آن حضرت بود جامه اى ميديد كه بر زمين افتاده است و كسى را نميديد.
روزى به ربيع گفت اين جامه چيست در اين خانه؟
ربيع گفت كه اين جامه نيست، بلكه موسى بن جعفر است كه هر روز بعد از طلوع آفتاب بسجده ميرود و تا وقت زوال در سجده ميباشد.
هارون گفت همانا اين مرد از رهبانان و عباد بنى هاشم است.
ربيع گفت هر گاه ميدانى كه او چنين است چرا او را در اين زندان تنگ جا داده اى.
هارون گفت براى دولت من بهتر است كه او چنين باشد.
و بالجمله در ايامى كه در حبس فضل بن ربيع بود، فضل گفت مكرر بنزد من فرستادند كه او را شهيد كنم من قبول نكردم و و اعلام كردم كه اين كار از من نمي آيد و چون هارون دانست كه فضل بن ربيع اقدام بر قتل آن حضرت نمي كند، آن جناب را از خانه او بيرون آورد و در نزد فضل بن يحيى برمكى محبوس گردانيد
فضل بن يحيى هر شب خوان طعامى براى آن جناب مي فرستاد و نمي گذاشت كه از جاى ديگر طعام براى آن جناب آورند و چنانكه فضل بن يحيى را تكليف قتل آن جناب كردند، او نيز اقدام نكرد بلكه اكرام و تعظيم آن جناب مى نمود. هارون در آن وقت به رقه سفر كرده بود، چون مطلع شد كه امام موسى نزد فضل بن يحيى مكرم است، مسرور خادم را فرستاد بسوى بغداد با دو نامه يكى براى عباس بن محمد و ديگرى براى سندى بن شاهك، عباس بن محمد چون نامه هارون را قرائت كرد، فضل بن يحيى را طلبيد و او را در عقابين (دستگاه شكنجه) كشيد و صد تازيانه بزد پس امام موسى را به سندى بن شاهك تسليم كردند و هارون، يحيى بن خالد برمكى را فرستاد براى قتل آن حضرت.
يحيى چون به بغداد رسيد،سندى بن شاهك را طلبيد و امر كرد كه آن امام معصوم را مسموم كند، سندى زهرى در طعام آن جناب كرد (چند دانه رطب را بزهر آلوده كرد) و حضرت را مجبور به خورد ن آن غذاي مسموم كرد، در آن وقت حضرت سر به جانب آسمان بلند كرد و گفت خداوند! تو م يدانى كه اگر پيش از اين روز چنين طعامى مي خوردم هر آينه اعانت بر هلاك خود كرده بودم و امشب در خوردن اين طعام مجبور و معذورم، و چون از آن طعام تناول كرد، اثر زهر در بدن شريفش ظاهر شد و رنجور گرديد، چون روز شد طبيبى براى آن حضرت آوردند، چون طبيب احوال آن جناب پرسيد جواب او نفرمود، چون بسيار مبالغه كرد آن حضرت دست مبارك خود بيرون آورد و باو نمود و فرمود كه علت من اين است، چون طبيب نظر كرد ديد كه كف دست مباركش سبز شده و آن زهرى كه بآن حضرت داده اند در آن موضع مجتمع گرديده است، پس طبيب برخاست و نزد آن بدبختان رفت و گفت بخدا قسم كه او بهتر از شما مي داند، آنچه شما با او كرده ايد و آن حضرت سه روز بحالت رنج و تعب بود تا از آن مرض به جوار رحمت الهى انتقال نمود.

چون آن حضرت وفات فرمود، ابن شاهك ملعون، فقهاء و اعيان و بغداد را حاضر كرد براى آنكه نظر كنند كه اثر جراحتى در بدن آن جناب نيست و بر مردم تسويل كنند كه هارون را در فوت آن حضرت تقصيرى نيست.
پس آن جناب را بر سر جسر بغداد گذاشتند و روى مباركش را گشودند و مردم را ندا كردند كه اين موسى بن جعفر كه از دنيا رحلت كرده است، بيائيد او را مشاهده كنيد. و محضرى ساختند و همه بر آن محضر گواهى نوشتند كه آن جناب بمرگ خود از دنيا رفته و صاحب عمدة الطالب گفته كه سه روز آن جناب را در ميان راه مردم نهادند كه هر كه از آنجا بگذرد آن حضرت را ملاحظه كند و شهادت خود را بر آن محضر بنويسد. مردم ميآمدند و بر روى آن حضرت نظر ميكردند.

شيخ صدوق روايت كرده كه چون سندى جنازه آن حضرت را برداشت كه به مقابر قريش نقل كند، كسى را واداشته بود كه در پيش جنازه ندا ميكرد كه: هذا امام الرافضة فاعرفوه ...، الخ.

سليمان بن ابى جعفر عموى هارون قصرى داشت در كنار شط چون صداى غوغاى مردم را شنيد و اين ندا بگوشش رسيد از قصر بزير آمد و غلامان خود را امر كرد كه آن خبيثان را دور كردند و خود عمامه از سر انداخت و گربيان چاك زد، با پاى برهنه در تشييع جنازه آن حضرت روانه شد و حكم كرد كه در پيش جنازه ندا كند كه هر كه خواهد نظر كند به طيب، پسر طيب، بيايد نظر كند، بسوى جنازه موسى بن جعفر.
پس مردم بغداد جمع شدند و صداى شيون از مردم بلند شد و چون نعش آن حضرت را بمقابر قريش آوردند بحسب ظاهر خود ايستاد متوجه غسل و حنوط و كفن آن جناب شد و كفنى كه براى خود ترتيب داده بود كه بدو هزار و پانصد دينار تمام كرده بود و تمام قرآن را بر آن نوشته بود، بر آن جناب پوشانيدند باعزار و اكرام تمام آن حضرت را در مقابر قريش دفن نمودند، چون اين خبر به هارون رسيد بحسب ظاهر براى رفع تشنج مردم، نامه باو نوشت و او را تحسين كرد و نوشت كه سندى بن شاهك آن اعمال را بى رضاى من كرده از تو خوشنود شدم كه نگذاشتى باتمام رساند.
فقير گويد كه شيخ اجل اقدم حسن بن موسى نوبختى در كتاب فرق نوشته كه روايتى وارد شده كه آن حضرت را باقيدهائيكه با او بود دفن كردند، بجهت آنكه آن حضرت وصيت بآن كرده بود.

[najm164]

آئين هنگام

شب ششم ماه رجب:
نماز دو ركعت است به حمد و آية الكرسى هفت مرتبه.

اعمال شايسته هنگام شهادت حضرت امام كاظم (عليه السلام):
1- سعي در معرفت بيشتر حضرتش.
2- مطالعه و تلاوت كلام خازنان وحي، درباره حضرتش.
3- برگزاري مجلس سوگواره و تعزيت و معرفت و مذاكره و مصائب آن حضرت و آنچه در كلام شريف درباره شهادت و فضائل و مناقب و آيات الهي حضرتش آمده؛ و برائت از اضداد و غاصبان و ظالمان و قاتلان.
4- زيارت حضرت و والدين و فرزندشان و عرض تسليت، از نزديك (در مشهد كاظمي و رضوي) و از دور در امام بارگاه و بالاي بلندي و منزل خود.
5- انجام عبادات از نماز و تلاوت و اذكار؛ و همچنين اطعام عزاداران و زائران و اهداء ثواب به حضرتش.