دوّم ماه صفر

هرگز دلى زغم چه دل مجتبى نسوخت = ور سوخت زاجنبى دگر از آشنا نسوخت

هر گلشنى كه سوخت ز باد سموم سوخت = از باد نوبهار و نسيم صبا نسوخت

چندان دلش ز سرزنش دوستان گداخت = كز دشمنان زهر بد و هر ناسزا نسوخت

از هر خسى چه آن گل گلزار معرفت = شاخ گلى ز گلشن آل عبا نسوخت

جز آن يگانه گوهر توحيد را كسى = ز الماس سوده لعل لب دلربا نسوخت

هرگز برادرى به عزاى برادرى = در روزگار، چونشه گلگون قبا نسوخت

باور مكن دلى كه چه قاسم بناله شد = زان ناله پر از شرر وا ابا نسوخت

آندم كه سوخت حاصل دوران ز سوز زهر = در حيرتم كه خرمن گردون چرا نسوخت

تا شد روان عالم امكان ز تن روان = جنبده اى نماند كزين ماجرا نسوخت

خاموش شد چراغ دل افروز مجتبى = افروخت شعله غم جان سوز مجتبى

آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني