سي ام ماه ذي قعده

روز آخر ماه سنه دويست و بيست بنابر مشهور حضرت امام محمد تقى ‏(عليه السلام) به زهر معتصم در بغداد شهيد شد و اين بعد از دو سال و نيم تقريباً از فوت مأمون گذشته بود چنانكه خود آن جناب ميفرمود اَلْفَرَجُ بَعْدَ الْمَأمُونِ بِثلثينَ شَهْراً و اين كلمه مشْعِر است بر آنكه آن حضرت از سوء معاشرت مأمون در كمال اذيّت و صدمه بود كه مرگ خود را فَرَج و گشايش خود تعبير نموده چنانكه پدر بزرگوارش حضرت امام رضا (عليه السلام) در زمان ولايتعهد خود نيز چنين بوده و در هر جمعه كه از مسجد جامع مراجعت مى‏فرمود به همان حالى كه عرق دار و غبارآلوده بود دستها را به درگاه الهى بلند مى‏كرد و مى‏گفت: اِلهى اگر فَرَج و گشايش امر من در مرگ من است پس همين ساعت در مرگ من تعجيل فرما! و پيوسته در غم و غصّه بود تا از دنيا رحلت فرمود و حضرت امام محمّد تقى‏ (عليه السلام) در وقتيكه وفات كرد از سنّ شريفش بيست و پنج سال و چند ماهى گذشته بود قبر شريفش در بقعه مباركه كاظميّه در پشت سر جدّ بزرگوارش حضرت امام موسى‏ (عليه السلام) واقع است.

توسن طبعم كه بود من الجياد الجياد كنون چنان مانده شد كه" قيل: يكبوالجواد"
بلبل نطقم ز بس گشته اسير قفس به نغمه دارد هوس نه سير ذات العماد
آتش شوق از خمود مى نكند هيچ دود طبع روان از خمود گشته نظير جماد
نوبت آن شد كه باز بال و پرى كرده باز كنم ز كوى نياز مرغ دلى اصطياد
تا كه بچو كان عزم كوى سعادت برم روى ارادت برم بسوى باب المراد
روح نبى و ولى ، لطف خفى و جلى محمد بن على هو التقى الجواد
آينه دات حق ، گنج كمالات حق مصحف آيات حق ز مبتدا تا معاد
صورت و معناى حق ديده بيناى حق حجت كبراى حق على جميع العباد
دفتر آداب عشق فاتح ابواب عشق قائد ارباب عشق الى سبيل الرشاد
نير تابنده اوست شمع فروزنده اوست خداى را بنده اوست و للورى خيرهاد
هادى راه نجات در همه مشكلات ذاك شفيع العصاه يوم يناد المناد
عروه دين منقصم از ستم معتصم عاقر قوم ثمود ثانى شداد عاد
ريخت بكامش ز قهر شربت سوزنده زهر كه تلخ كام دهر و حلوه لايعاد
ز زهر جانسوزتر، ز تير دلدوزتر همدمى ام فضل طعنه بنت الفساد
بغربت ار در گذشت من نكنم سر گذشت كه آبش از سر گذشت ز ظلم اهل عناد
شاهد بزم شهود شمع صفت رخ نمود جلوه او دل ربود و فاز بالاتحاد
ز خرمن حسن خويش داد باو خوشه اي تا شودش توشه اى و انه خير زاد

اين سروده از اشارات غيبيه مرحوم آيت الله غروي اصفهاني است

اعمال شايسته اين هنگام:
1- سعي در معرفت بيشتر حضرتش
2- مطالعه و تلاوت كلام خازنان وحي، درباره حضرتش
3- برگزاري مجلس سوگواره و تعزيت و معرفت و مذاكره و مصائب آن حضرت و آنچه در كلام شريف درباره شهادت و فضائل و مناقب و آيات الهي حضرتش آمده؛ و برائت از اضداد و غاصبان و ظالمان و قاتلان
4- زيارت حضرت و والدين و فرزندشان و عرض تسليت، از نزديك (در مشهد رضوي و كاظمي و عسكري) و از دور در امام بارگاه و بالاي بلندي و منزل خود
5- انجام عبادات از نماز و تلاوت و اذكار؛ و همچنين اطعام عزاداران و زائران و اهداء ثواب به حضرتش