بيست و هشتم ماه مبارك ذي حجّه

روز : وقوع فاجعه هولناك يزيد در مدينه منوره
كه به فاجعه حره معروف شده و ورود لشكر يزيد (لعنهم الله) با اسبها به مسجد پيامبر و زنا وتجاوز به زنها در مسجد و كشتار صحابه وتابعين در روضه النبي (صلى الله عليه وآله).
در اين روز، سنه 63، واقعه حره اتفاق افتاد و مجمل آن واقعه آن است كه چون اهل مدينه بر شنائع اعمال يزيد بن معاويه اطلاع يافتند، عامل او را با مروان بن الحكم و ساير امويين از مدينه بيرون كردند و بيعت يزيد را از خود خلع نمودند و با عبدالله بن حنظله غسيل الملائكه، بيعت كردند. اين خبر چون به يزيد رسيد، مسلم بن عقبه را كه از او بمجرم و مسرف نيز تعبير كنند، با لشكرى فراوان از شام بمدينه فرستاد. چون لشكر يزيد به سنگستان مدينه كه معروف به حره واقم است رسيدند، اهل مدينه بدفع ايشان بيرون شدند. اهل شام شمشير در ميان ايشان كشيدند و جماعت بسيارى از اهل مدينه را بكشتند و حربى عظيم فيما بين واقع شد. اهل مدينه ديدند تاب مقاومت آن لشكر را ندارند، بمدينه گريختند و پناه به روضه رسول (صلى الله عليه و آله) بردند. لشكر شام، مردم مدينه را تعاقب كردند و اصلا از خدا و رسول شرم نكردند با اسبان خود داخل روضه منوره شدند و پيوسته از مردم كشتند تا روضه و مسجد پر از خون شد و تا قبر مطهر نبوى (صلى الله عليه و آله) خون رسيد. مدائنى از زهرى روايت كرده كه هفتصد نفر از وجوه ناس از قريش و انصار و مهاجر و موالى كشته شد و از ساير مردمان غير معروف از مرد و زن و حر و عبد، عدد مقتولين ده هزار تن بشمار رفت. مسرف پس از فراغ از حرب، اموال و زنان اهل مدينه را تا سه روز بر لشكر خويش مباح داشت. لشكر شام كه اصلا دين نداشته و بحكم: الناس على دين ملوكهم, آئينى جر آئين يزيد نميدانستند، دست تعدى بر اعراض و اموال مسلمانان گشودند و فسق و فساد و زنا را مباح ساختند بحديكه نقل شده كه در مسجد نبوى، زنا كردند و بعد از واقعه حره هزار زن بى شوهر، فرزند زنا متولد كرد كه اولاد ايشان را اولاد الحره ناميدند كه منشأ ظهور نواصب در مدينه شدند. پس از اين قتل و غارت و زناها، از مردم اقرار گرفت به عبوديت يزيد و اين واقعه معروف است و شيعه و سنى آنرا ذكر كرده اند.