چهاردهم ماه مبارك ذي حجّه

هتك حرم الهي و هدم كعبه و سرقت حجرالأسود
در اين روز، سنه 317، قرامطه به سر كردگى ابوطاهر قرمطى وارد مكه شدند و دست تعدى بر مسلمانان گشادند و ايشان را در مسجدالحرام بكشتند و كشتگان ايشان را در چاه زمزم بريختند و جامه كعبه را برداشتند و بر خود قسمت كردند و اموال حاج و خانه هاى مكه را غارت كردند و باب خانه و حجرالاسود را بكندند و حجر را با خود حمل كردند و به هجر بردند و زياده از بيست سال نزد ايشان بود. امير بغداد و عراق پنجاه هزار دينار بايشان دادند كه حجر را رد كنند، قبول نكردند تا در زمان مطيع الله در سنه 339، با وساطت عبيدالله مهدى اسمعيلى خليفه فاطمي بمكه برگردانيدند.
در وقت بردن حجر، چهل شتر در زير بار او هلاك شد و در وقت برگردانيدن بار يك شتر لاغر بى طاقت كردند، همان او را ببرد و از بركت آن، فربه و چاق شد و اين استبعادى ندارد چه آنكه حجرالاسود، آيتى است از آيات الهى و از براى او شؤونى است كه جاى نقلش نيست.
در مجمع البحرين در لغت قرمط از شيخ بهائى نقل شده كه در سنه 310، در ايام موسم قرامطه داخل مكه شدند و حجرالاسود را بردند و بيست سال نزد ايشان بود و خلق بسيارى بكشتند و از جمله على بن بابويه بود كه در طواف بود. قرامطه شمشير بر او زدند. او از پاى در آمد و بر زمين افتاد و بگفت: ترى المحبين صرعى فى ديارهم - كفتية الكهف لا يدرون كم لبثوا.
و اين قضيه غريبى است با آنكه كسى ذكر نكرده؛ مخالف است با تاريخ مشهور وفات ابن بابويه معروف چه وفات او در شعبان سنه 299، سال تناثر نجوم است. و بايد كه ايشان علي بن بابويه ديگري باشد، يا اينكه در تاريخ وفات علي بن بابويه يا واقعه مذكور اختلاف يا تصحيفي در نقل و نسخ اتفاق افتاده باشد، يا اينكه سقط يا تصحيفي در نام شخص مذكور شده كه او فرزند يا برادر علي بن بابويه باشد.