شانزدهم ماه محرّم الحرام

اى يك جهان برادر وى نور هر دو ديده = چون حال زار خواهر چشم فلك نديده

بى محمل و عمارى بى آشنا و يارى = سر گرد هر ديارى خاتون داغديده

خورشيد برج عصمت شد در حجاب ظلمت = پشت سپهر حشمت از بار غم خميده

دردانه بانوى دهر بى پرده شهره شهر = بر نى مقابل ما سر بر فلك كشيده

بنگر بحال اطفال در دست خصم پامال = چون مرغ بى پر و بال كز آشيان پريده

يكدسته دل شكسته بندش بدست بسته = يكحلقه زار و خسته خارش بپا خليده

گردون شود نگونسر ديوانه عقل رهبر = ليلى اسير و اكبر در خاك وخون طپيده

دست سكينه بر دل پاى رباب در گل = كافتاده در مقابل اصغر گلو دريده

بر بسته دست تقدير بيمار را بزنجير = عنقاء قاف و نخجير هرگز كسى شنيده

آهش زند زبانه روزانه و شبانه = از ساغر زمانه زهر الم چشيده

رفتم بكام دشمن در بزم عام دشمن = داد از كلام دشمن خون از دلم چكيده

كردند مجلس آرا ناموس كبريا را = صاحبدلان خدا را دل از كفم رميده

گر مو بمو بمويم آرام دل نجويم = از آنچه شد نگويم با آن سر بريده

زان لعل عيسوى دم حاشا اگر زنم دم = كز جان و دل دمادم ختم رسل مكيده

آيت الله شيخ محمد حسين اصفهاني