هفدهم ماه صفر

كيست حق را و پيمبر را ولى؟ = آن حسن سيرت، حسين بن على
آفتاب آسمان معرفت = آن محمّد صورت و حيدر صفت
نُه فلك را تا ابد مخدوم بود = زان كه او سلطان ده معصوم بود
قرَّة العين امام مجتبى = شاهد زهرا، شهيد كربلا
تشنه ، او را دشنه آغشته به خون = نيم كشته گشته ، سرگشته به خون
آن چنان سر خود كه بُرَّد بيدريغ ؟ = كافتاب از درد آن شد زير ميغ
گيسوى او تا به خون آلوده شد = خون گردون از شفق پالوده شد
كى كنند اين كافران با اين همه = كو محمّد؟ كو على ؟ كو فاطمه ؟
صد هزاران جان پاك انبيا = صف زده بينم به خاك كربلا
در تموز كربلا، تشنه جگر = سربريدندنش ، چه باشد زين بتر؟
با جگر گوشه ى پيمبر اين كنند = وانگهى دعوىِّ داد و دين كنند!
كفرم آيد، هر كه اين را دين شمرد = قطع باد از بن ، زفانى كاين شمرد!
هر كه در رويى چنين ، آورد تيغ = لعنتم از حق بدو آيد دريغ !
كاشكى ـ اى من سگ هندوى او = كمترين سگ بودمى در كوى او
يا در آن تشوير، آبى گشتمى = در جگر او را شرابى گشتمى

برخي از اشعار مرثيه حكيم و عارف قرن ششم هجري
شيخ فريدالدّين محمّد (عطّار) نيشابورى