چهاردهم ماه صفر

دل فسرده من همچو طالع منحوس = چنان نخفته كه خيزد ز جا به بانگ خروس
دلى كه عكس جمال ازل بدى ز اول = در آخر آمده از شورى عمل معكوس
دلى كه بود خود آئينه تجلى، شد = ز زنگ معصيت و سير قهقرى منكوس
دلى كه طائر قدس است و ز آشيان جلال = ز بهر دانه در اين خاكدان بود محبوس
ز لوح دل نتوان زنگ معصيت بردن = مگر بسودن بر خاك آستانه طوس
مطاف عالم اسلام و كعبه ايمان = حريم محترم قدس حضرت قدوس
يگانه روض مقدس كه هفت گنبد چرخ = بر آستان رفيعش زند هزاران بوس
مقام عالى شاهى كه در زمين و زمان = ببام عرش معلى بسلطنت زده كوس
امير علوى و سفلى ز ملك تا ملكوت = مليك حق و ملك، مالك عقول و نفوس
رضا نبى و وصى را سلاله نامى = خداى عز و جل را بزرگتر ناموس
ملك ستاده پى خدمتش على الافدام = بجان و دل خط فرمان نهاده فوق روؤس
غلام حكمت و راءيش دو صد ارسطاليس = مريضدار شفايش هزار بطلميوس
چه از مدينه خور آسا سوى خراسان رفت = فتاد مشرق و مغرب به ناله و افسوس
خيانتى كه ز مامون بروز كرد نكرد = به هيچ بنده يزدان پرست هيچ مجوس
اگر چه داشت از آن بى وفا ولايت عهد = و ليك بود بر او ملك طوس همچو خنوس
به دشت غربت اگر زهر خورد و جان بسپرد = ولى به جذبه انس خداى شده مانوس
چو شمع، گرم تجلاى شاهد وحدت = كه شهد بود بر او زهر آن كفور يؤوس
چو شاهد آيدت از درب شاخ گل منگر = چو شمع انجمن آمد خموش شد فانوس
به آفتاب حقيقت شعاع سان پيوست = كه از سموم بلا سوخت جان شمس شموس
ز دست زاغ سيه زهر خورد از انگور = ز شوق، جلوه مستانه كرد چون طاووس

آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني