يازدهم ماه صفر

بار غم فرود آمد در زمين ماريه باز = هر چه غصه بود آمد دلخراش و سينه گداز
يا كه كاروان حجاز = در حريم محرم راز
بود شور رستاخيز يا نواى غمزدگان = هر دلى ز غم لبريز داد راز و نياز
حلقه ستم زده گان = با شه غريب نواز
نوگلى چو غنچه شكفت؛ نغمه زد چو بلبل زار = با پدر به زارى گفت كامده بسوز و گداز
زار همچو مرغ هزار = پروريده تو بناز
خار پاى ما بنگر خوارى اسيران بين = چون كبوتر بى پر غرقه خون ز پنجه باز
حال دستگيران بين = نيمه جان ز رنج دراز
بانوان دل بريان در كمند اهل ستم = روى اشتر عريان نه عمارى و نه جهاز
زير بند اهل ستم = صبح و شام در تك و تاز
كودكان خونين دل همچو گوى سرگشته = دشمنان سنگين دل هر يك از نشيب و فراز
يا چه بخت برگشته = همچو تير خورده گراز
شام ماتم ما بود صبح عيد مردم شام = مركز تماشا بود بانوان مير حجاز
آه از آن گروه لئام = با نقاره و دف و ساز
از يزيد و آن محفل دل لبالب خون است = ما غمين و او خوشدل، او بتخت زر به فراز
ديده رود جيحون است = ما چه سيم دردم گاز
كعبه را شكست افتاد ز انچه رفت بر سر تو = دست بت پرست افتاد قبله دعا و نماز
زانچه ديد گوهر تو = مفتقر بسوز و بساز

آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني