چهاردهم ماه محرّم الحرام

چه نيزه شد سربلند از سر سرّ وجود = شمع صفت جلوه كرد شاهد بزم شهود

سر بفلك بر كشيد چه آه آتش فشان = بست بر افلا كيان راه صدور و ورود

آنكه مسيحا بدى زنده لعل لبش = بدير ترسا گهى ، گهى بدار يهود

گاه به كنج تنور گاه به اوج سنان = يافته حد كمال قوس نزول و صعود

گاه به ويرانه بود همدم آه و فغان = گاه به بزم شراب قرين شطرنج و عود

از افق طشت زر صبح ازل زد چه سر = بشام شد جلوه گر مهر سپهر وجود

منطق داوديش لب بتلاوت گشود = يا كه انا الله سرود آيه رب ودود

نقطه توحيد را دست ستم محو كرد = مركز دين را بباد رفت ثغور و حدود

كاش دل مفتقر در اين عزا خون شدى = در عوض اشك، كاش زديده بيرون شدى

آيت الله شيخ محمد حسين اصفهاني