سوّم ماه ربيع الأوّل

تا در بيت الحرام از آتش بيگانه سوخت = كعبه ويران شد حرم از سوز صاحبخانه سوخت

شمع بزم آفرينش با هزاران اشك و آه = شد چنان كز دود آهش سينه كاشانه سوخت

آتشى در بيت معمور ولايت شعله زد = تا ابد زان شعله هر معمور هر ويرانه سوخت

آه از آن پيمان شكن كز كينه خم غدير = آتشى افروخت تا هم خم و هم پيمانه سوخت

ليلى حسن قدم چون سوخت از سر تا قدم = همچو مجنون عقل رهبر را دل ديوانه سوخت

گلشن فرخ فر توحيد آن دم شد تباه = كز سموم شرك آن شاخ گل فرزانه سوخت

گنج علم و معرفت شد طمعه افعى صفت = تا كه از بيداد دونان گوهر يكدانه سوخت

حاصل باغ نبوت رفت بر باد فنا = خرمنى در آرزوى خام آب و دانه سوخت

كركس دون پنجه زد بر روى طاوس ازل = عالمى از حسرت آن جلوه مستانه سوخت

آتشى آتش پرستى در جهان افروخته = خرمن اسلام و دين را تا قيامت سوخته

آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني

روز : حمله به مكه و سوزاندن و ويران كردن كعبه بوسيله لشكر يزيد (لعنهم الله)
در اين روز، سنه 64، واقعه حمله به مكه و سوزاندن و ويران كردن كعبه اتفاق افتاد. بدانكه چوم مسلم بن عقبه با لشكر شام بقصد قتل اهل مدينه آهنگ كرد و به مدينه آمد و كرد آنچه كرد چنانچه در روز 28 ذيحجه بآن اشارت رفت. پس از كار مدينه به امر يزيد آهنگ مكه برداشت، چون ابن عقبه به موضع معروف به قديد رسيد، به دركات دوزخ شتافت، حصين بن نمير پس از او، امير لشكر شد و با آن گروه به مكه رفت و دور مكه را احاطه كرد. لشكر شام در بالاى كوههاى مكه كه مشرف بر خانه ها و مسجد الحرام است، اجتماع كردند و تعبيه منجنيق نمودند و پيوسته گلوله هاي آتشين از سنگ و نفط بر مكه و مسجد مي افكندند و جامه ها از پنبه و كتاب به نفط آلوده ميساختند و بر خانه خدا مى انداختند تا آنكه كعبه معظمه بسوخت و بناى آن منهدم گشت ديوارهاى آن بر هم ريخت حتى شاخهاى گوسفندى كه بجهت فداى اسماعيل (عليه السلام) آمده بود و تا آن زمان هنوز بر سقف كعبه آويخته بودند، آنها هم سوخته شد. ابو حره مدينى گفته:

ابن نمير بئس ما تولى = قد احرق المقام والمصلى

بالجمله، خداوند منتقم قهار، يزيد را مهلت نداده بجهنم پيوست. خبر مرگش به مكه رسيد. ابن نمير دست از جنگ برداشت و با لشكر خويش بجانب شام روانه شد.