دوّم ماه ربيع الأوّل

ماتم جهانسوز خاتم النبيين است = يا كه آخرين روز صادر نخستين است

روز نوحه قرآن در مصيبت طاها است = روز ناله فرقان از فراق ياسين است

خاطرى نباشد شاد در قلمرو ايجاد = آه و ناله و فرياد در محيط تكوين است

كعبه را سزد امروز رو نهند به ويرانى = زانكه چشم زمزم را سيل اشك خونين است

صبح آفرينش را شام تار باز آمد = تيره اهل بينش را ديده جهان بين است

رايت شريعت را نوبت نگونساريست = روز غربت اسلام روز وحشت دين است

شاهد حقيقت را هر دو چشم حق بين خفت = آه بانوى كبرى همچو شمع بالين است

هادى طريقت را زندگى بسر آمد = گمرهان امت را سينه پر از كين است

شاهباز وحدت را بند غم به گردن شد = كركس طبيعت را دست و پنجه رنگين است

شد هماى فرخ فر بسته بال و بى شهير = عرصه جهان يكسر صيد گاه شاهين است

خاتم سليمان را اهرمن به جادو برد = مسند سليمانى مركز شياطين است

شب ز غم نگيرد خواب چشم نرگس شاداب = ليك چشم هر خارى شب بخواب نوشين است

پشت آسمان شد خم زير بار اين ماتم = چشم ابر شد پرنم در مصيبت خاتم

آيت الله عظيم شيخ محمد حسين اصفهاني